بررسی اثر ضد باکتری مشتقات بنزو تیازول بر روی باکتری های بیماریزای مواد غذایی

زمینه و اهداف: با شیوع مقاومت باکتری ها به پادزیست های رایج، استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدید چون تیازول، ضروری شده است. در این مطالعه اثرات بازدارندگی تعدادی از مشتقات جدید تیازول بر روی باکتری­های اشریشیاکلی، سالمونلا تیفی موریم˓ باسیلوس سرئوس و لیستریا منوسیتوژ مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: مشتقات تیازول، در حلال dmso به صورت محلول تهیه گردیدند، و از روش انتشار در چاهک برای اندازه گیری قطر هاله مهار رشد و از روش رقت سازی در پلیت 96 خانه برای تعیین حداقل غلظت  بازدارندگی رشد(mic) استفاده شد. یافته ها: اثر مهاری مشتقات از mic 1000-0 میکروگرم بر میلی لیتر و قطر ه هاله 1/17-0 میلی متر متغیر بود. قوی ترین اثر مهاری مشتقات مورد استفاده در این آزمایش mic 250 میکروگرم بر میلی لیتر مشتق شماره 4 بر روی باکتری های باسیلوس سرئوس و لیستریا منوسیتوژنز و مشتق b6 بر روی باکتری لیستریا منوسیتوژنز بود. مشتقات اثر مهاری قابل توجهی روی باسیلوس سرئوس و لیستریا منوسیتوژنز نسبت به باکتری های اشریشیاکلی و سالمونلا تیفی موریوم داشتند و تنها مشتق شماره 4 بر روی باکتری های گرم منفی دارای اثر مهاری بود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد مشتقات بنزو [d] تیازول دارای قدرت مهاری موثر روی باکتری های بیماریزا به خصوص باکتری های گرم مثبت می باشند، همچنین احتمالا وجود اتصال تیوآمید متصل به حلقه تیازول نقش تعیین کننده ای در خاصیت ضد باکتریایی این مشتقات تیازول دارد. با انجام آزمایشات بیشتر بر روی حیوانات می توان از این مشتقات به عنوان ترکیبات ضدباکتری جدید بهره برد.